Gedachten

Als we kijken naar de natuur en de verschillende jaargetijden, dan kunnen we zeggen dat de winter een getijde is van rust. Bomen en planten trekken zich terug, sommige sterven af, andere hebben hun blad laten vallen. Er zijn dieren die zich terugtrekken om een winterslaap te doen.

In het voorjaar komt alles tot leven, uit de grond komen de eerste planten om te genieten van een zonnetje, bomen strekken zich uit en beginnen hun prachtige bladeren te ontvouwen. De natuur laat ons de geboorte zien van nieuw frisgroen leven. Dieren komen uit hun slaap en de volgende generatie dient zich aan.

De zomer wordt door veel mensen gezien als een hoogtepunt, met de zon in al haar kracht, de natuur op haar mooist. De dieren die genieten van elkaar en van een overvloed aan eten.

De herfst is kleurrijk en wonderschoon; achter al dit moois breekt langzaam een periode van rust aan. Bomen laten hun blad vallen, bloemen zijn uitgebloeid en dieren maken zich op voor de koude.

En dan is daar opnieuw de rust van de winter. De periode waarin in alle stilte zich een oerkracht ontwikkelt, om in het voorjaar volledig lost te barsten in nieuw leven.

ik gebruik graag de natuur als metafoor voor het leven. “Ik gun je rust, uit rust komt kracht.” De rust van de winter, de kracht van het voorjaar.

Ik heb zelf ervaren dat ik uit balans raakte toen er naasten van mij overleden en ander groot verdriet mij overviel. Toen mijn vader stierf ging mijn nek vastzitten en pijn doen. Dit verdriet uitte zich in fysieke pijn.

Mijn moeder is beginnend dementerend en mijn zusje en ik voelen verdriet om onze moede die langzaam van ons vandaan drijft.

Mijn schoonmoeder en schoonzus werden bijna tegelijk ziek. Ze stierven vlak na elkaar.

Dat de familie zo getroffen werd, dat was bijna niet te bevatten.

Op momenten is het gemis zo aanwezig, dat het voelt alsof je ziel splijt. Het is bijna of er een stukje van mijn ziel is meegereisd met mijn naasten om de verbinding in stand te houden.

Wat mij heeft geholpen om stukje bij beetje de balans weer te herstellen is, door rust en ruimte te creëren in mijn hart en hoofd.

Velen van ons hebben gemis ervaren en kennen verdriet om een naaste, verlies van gezondheid, pensionering of een scheiding.

(hier volgt een mindfulness oefening met de gasten)

Ik hoop dat jullie, net als ik, de rust voelen na deze kleine oefening.

Zoals na een verstilde winter, de natuur zich in het voorjaar met kleine stapjes hersteld. Planten laten heel voorzichtig hun kopjes boven de grond zien.

Steeds beweeg je heen en weer, als een tak in de wind. Je voelt je goed, en ineens overvalt het verdriet je weer. Maar op een dag voel je de warme stralen van de zon op je huid en geniet je.

Je hart is wijd open.

Steeds vaker voel je de kracht en liefde in jezelf en strekt de toekomst zich voor je uit.

In deze nieuwe werkelijkheid zullen er ook herfststormen door je hoofd gaan en wil je weer onder die dekens verdwijnen.

Maar dan is er altijd weer die innerlijke oerkracht die losbarst en vervolg je met hoofd en hart, gevuld met rust, kracht en liefde jouw levenspad.