Elk afscheid is de geboorte van een herinnering.
Op eerste Kerstdag 2020 zijn we met een klein gezelschap naar Nationaal Verstrooiterrein Delhuyzen gegaan. Dit 80 hectare grote natuurgebied ligt aan de rand van de Veluwe.
Te midden van bomen, struiken en heide zijn een moeder en dochter te rusten gelegd. Overal zie je de stille getuigen van rituelen die nabestaanden hebben gedaan. In de vorm van bloemen, een plantje en strikken in de bomen.
Het is een koude, natte Kerstdag, maar wij hebben koffie en krentenwegge meegebracht om na het aansteken van kaarsen en het uitstrooien van de asresten, ons te warmen aan de koffie.
De schotse hooglanders die daar vrij rondlopen, komen nieuwsgierig kijken. Een van de runderen gaat er rustig bij liggen. Het lijkt erop of deze grote dieren ook afscheid komen nemen..
Na het lezen van een gedicht, is iedereen even alleen met zijn/haar gedachten. Een laatste groet, een laatste zoen in de koude lucht en wij volgen onze adem wolkjes naar de uitgang van het park.
Wij hebben ons voor altijd verbonden met deze serene plek.
